de man
hardhollende man,
met een been wat niet wil,
ik hoor hem vallen en dan,
iemand slaakt een harde gil,
bloed druipt op de straat,
ik sta als verlamd,zijn verstarde ogen,
ik zie een soort verlaat,
eenzaam en alleen,
geen mededogen,
bloedplas breidt zich uit,
112 gebeld,maar niemand te zien,
nee geeneen,
hol naar een huisarts,
hij pakt de man op.
vanuit zijn grote bloedplas,
vandaag loop ik daar weer,
en dit doet zo zeer,
die plas die daar nog ligt,
hoe gaat het met die man,
hoor ik daar ooit nog weer van?
Reacties op dit gedicht
| moonwoman: | Zaterdag, januari 14, 2006 21:16 |
| sterkte,dit is niet fijn voor je,maar bedenk maar dat hij dood was gegaan als je er niets aan had gedaan. lieve groeten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anjaatjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||