....
Pratend aan tafel met m'n moeder en zusje, ze praten over vreemdgaan.
Ben naar boven gevlucht want zulke gesprekken kan ik niet aan.
Meteen dwaal ik met mijn hoofd af naar het verleden.
Ik wil niet denken aan toen, wil alleen denken aan het heden.
Maar ik word er tocht steeds aan herinnerd.
Terwijl ik niet wil dat mij dit steeds hinderd.
Want wat Frido mij toen die tijd heeft aangedaan, heb ik hem vergeven.
En wil het liefste dat dat voor eeuwig word vergeten.
Steeds word naar m'n kop geslingerd: je kan veel beter krijgen dan hij!
Maar weetje, hij is gewoon de ware voor mij!
Tuurlijk zijn er dingen die ik bij hem mis!
Maar niemand is perfect, dus ook hij niet.
Ookal is er soms ruzie of verdriet.
Iedereen maakt fouten, hij maar ik ook.
En ik ben daarom nog steeds blij dat hij mijn leven opdook!
Reacties op dit gedicht
| *_my_*: | Zondag, januari 22, 2006 17:15 |
| het is niet zo dat wij je dingen willen aanpraten.. ik wil het beste voor jou! en ik krijg niet het gevoel dat hij je gelukkig maakt.. ik heb je vaker zien huilen om hem dan dat je blij met hem bent.. denk gewoon na of hij is wat je wilt.. liefs je zusje |
|
| Klaes: | Zondag, januari 15, 2006 09:02 |
| laat je niks aanpraten,jij verkiest je eigen weg,maar wel een weg om op je hoede te blijven groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miss_unit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||