Nooit meer in de val die liefde heet
Wat zo onvoorwaardelijk heeft geleken
Is niet zo heel onvoorwaardelijk gebleken
Tuurlijk waren er onze rugzakken
Die we van elkaar niet konden overpakken
Hoe jammer dat we dat ook vonden
Dat is iets wat we onmogelijk konden
Beiden een verleden achter de rug
En steeds vallen we daar nog op terug
De erfenissen van het verleden
Spelen ons vaak nog op in het heden
Maar ware liefde kan ook dit overwinnen
Niet met moeilijke woorden of zinnen
Maar met een simpel gebaar
Een aai, een kus, een arm om je heen
Dan wordt je je die liefde van die ander pas gewaar
Maar ook dat kun jij me niet geven
En ik kan niet zonder leven….
Ik heb het nodig, dat kleine stukje warmte
Die genegenheid
En dan zomaar, zonder strijd.