Glas om mee te snijden....
Ik kijk naar het glas,het vraagt mij hem te breken,
om mezelf te pijnigen,
zodat iedereen om mij moet smeken.
Het zegt me pal me om mee te snijden,
zodat jij pijn hebt in je lichaam,
en zo de geestelijke pijn kan vermijden.
Want ik zie het in jou ogen,de verdriet,
het is de geestelijke pijn,
maar iemand anders ziet het niet.
En ook al kan ik de verleiding haast niet weerstaan,
ik laat de scherven liggen,
zodat ik nog een tijd zonder scherven verder kan gaan....
om mezelf te pijnigen,
zodat iedereen om mij moet smeken.
Het zegt me pal me om mee te snijden,
zodat jij pijn hebt in je lichaam,
en zo de geestelijke pijn kan vermijden.
Want ik zie het in jou ogen,de verdriet,
het is de geestelijke pijn,
maar iemand anders ziet het niet.
En ook al kan ik de verleiding haast niet weerstaan,
ik laat de scherven liggen,
zodat ik nog een tijd zonder scherven verder kan gaan....
Reacties op dit gedicht
| This who I am: | Vrijdag, juni 12, 2009 19:54 |
| zolang je de scherven laat liggen, gaat alles goed sterkte xxxxxxxxxxxxxxxxxmij |
|
| worn-out: | Maandag, januari 16, 2006 02:11 |
| Wauw! Super mooi verwoord! Knap dat je de scherven hebt kunnen weerstaan. Ik kan dat niet meer tot mijn grote spijt. Echt heel knap dat je het niet hebt gedaan, hou dat vol!!!!! |
|
| Jerneytjuhh: | Zondag, januari 15, 2006 19:53 |
| foutje,,pal moet pak zijn.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jerneytjuhh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||