een ravijn dwars over mn aderen
een ravijn dwars over mn ader
het mes glijd als door boter,laat kleine metaaldeeltjes achter op het witte bot
wat als een druppel begint dreigt een dodende stroom bloed te worden ,een vloed levenswater
het besmeurt de witte tegels met fluweel rood
de koude douche stralen vloeien over mn lichaam als een rode waterval en nemen de kracht uit mn lichaam mee.
een morbide gedachte
het mes glijd als door boter,laat kleine metaaldeeltjes achter op het witte bot
wat als een druppel begint dreigt een dodende stroom bloed te worden ,een vloed levenswater
het besmeurt de witte tegels met fluweel rood
de koude douche stralen vloeien over mn lichaam als een rode waterval en nemen de kracht uit mn lichaam mee.
een morbide gedachte
Reacties op dit gedicht
| louca: | Zaterdag, augustus 25, 2012 14:36 |
| Ik snap je helamaal, Maar doe het nou niet. Wedden dat je het over een paar jaar, Nog steeds ziet?. het maakt je kapot, het sloopt je bot. het dood je aders, als je die door snijd, ben je binnen 3 minuuten dood! |
|
| *milly*: | Dinsdag, mei 15, 2007 09:12 |
| wel jammer dat je het als een speciaal, mooi iets beschouwd...terwijl het heer erg is. maar voor de rest is het wel een goed gedicht. blijf schrijven! xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: extase | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||