Mijn vriend.
Toen het voorbij was ,heb ik gehuild,
ik wou dood , ik was je kwijt.
Maar ik wist ergens diep in mijn hart,
je krijgt hem terug , ooit , met de tijd.
En nu is die tijd aangebroken,
ik ben niet meer boos , niet boos meer op jou.
Want je was degene die ik zoende,
nu degene die ik alles toevertrouw.
Tuurlijk , vriendschap komt met de jaren,
maar wij hebben samen gelachen en gegrient.
Ik ben je dan wel kwijt als mijn vriendje,
maar ik heb je erbij als mijn vriend.....
ik wou dood , ik was je kwijt.
Maar ik wist ergens diep in mijn hart,
je krijgt hem terug , ooit , met de tijd.
En nu is die tijd aangebroken,
ik ben niet meer boos , niet boos meer op jou.
Want je was degene die ik zoende,
nu degene die ik alles toevertrouw.
Tuurlijk , vriendschap komt met de jaren,
maar wij hebben samen gelachen en gegrient.
Ik ben je dan wel kwijt als mijn vriendje,
maar ik heb je erbij als mijn vriend.....
Reacties op dit gedicht
| Machteld van der Werff: | Woensdag, oktober 31, 2001 22:37 |
| Wow, Prachtig echt Prachtig!! Ik ben echt helemaal ontroerd! XXX-jes Maggie ps. bedankt voor je leuke reactie onder mijn gedicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jeanie O | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2001 | ||
| Thema's: | ||