vechtend door het leven
niemand die kan weten
wat mijn hart nu voelt
niemand kan begrijpen
wat er wordt bedoeld
niemand wil snappen
wat mijn leven is
niemand zal inzien
hoezeer ik liefde mis
een klein beetje liefde
een klein beetje licht
een klein beetje aandacht
betraand klein gezicht
vechtend sla ik om me heen
en stomp ik alles aan de kant
de brullende zwarte leeuw
heeft dan de overhand
grommend naar de vijand
bedreigend waakse blik
de lasso van het leven
voeld alsof ik stik
vang me in je armen
sluit me maar op
geef me wat aandacht
al is het een schop
roep eens mijn naam
en geef me mijn deel
laat me het proeven
al is het niet veel
mijn leven is verloren
vernietigd en ontkracht
hoelang moet ik doorgaan
vechtend in de nacht...
Reacties op dit gedicht
| Amon: | Woensdag, juni 07, 2006 15:28 |
| Daar vloog een eenzame vlinder mistroostig en droevig door de lucht zonder maar 1 woord te spreken doch slechts het slaken van een zucht Dag lieve vlinder vlieg vrolijk vogelvrij Wees krachtig en een sterke vrouw want als je tegen de zon lacht Dan lacht ze ook naar jou !! |
|
| elskoelen: | Woensdag, januari 18, 2006 14:19 |
| ik lees hoop tussen de regels, mooi gedicht vlinderr! | |
| Reiger: | Dinsdag, januari 17, 2006 18:32 |
| Inderdaad een droef gedicht, maar wel schitterend mooi geschreven! | |
| Marilène B.: | Dinsdag, januari 17, 2006 16:40 |
| droevig gedicht!! het leest wel lekker, mooi en goede eindrijm!! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinderr | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||