Jou lach verschijnt in het licht van de zon
We vergeten allemaal even hoe het eigenlijk begon
Uren lang onder de blauwe lucht liggen dromen
Niemand had die storm zien aankomen

Regen druppelt uit de hoeken van jou oog
Nooit meer word onze wereld droog
Het gelach van spelende kinderen valt stil
De wereld is verander van mooi naar kil

Jou lach verdwijnt in de grilligheid van de kou
Ik vergeet ineens dat ik nog steeds van je hou
Het begin van een misschien wel eeuwige nachtmerrie
Hilarisch eigenlijk dat ik dàt nu pas zie

De laatste zomer
De kilheid verschijnt
Het was de laatste zomer
Jou glimlach verdwijnt

De herinneringen die we koesteren zijn veranderd in steen
Ik ben in plaats van samen met jou nu alleen
De warmte van jou hand is bevroren in de tijd
Ooit zal ik kunnen huilen om diezelfde hilariteit

Jou gezicht is zo hard als porselein
Langs jou verdriet voel ik me nog klein
De tranen uit de lucht doen me meer als pijn
Het zal wel de laatste zomer geweest zijn..