lieve colega
Als een donderslag bij heldere hemel
heeft het nieuws van jou ziekte mij bewogen
waarom moet dit nu toch gebeuren
je hebt nog zoveel hier te doen
twee schattige kleinkinderen en jou mooie gezin
je had het op deze wereld zo naar je zin
chemo moet je nu redden
er is verder niks meer aan te doen
in het kapelletje brand ik een kaars
en vraag om wat hulp van hierboven
met een droge snik en een kloppend hart
want heel veel tijd heb je niet meer over..
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, januari 19, 2006 20:20 |
| droef dit en sterkte gewenst! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Raira (Ria): | Donderdag, januari 19, 2006 16:08 |
| wat ontzettend triest en wat heb je het toch integer mooi verwoordt ik wens deze persoon heel veel kracht toe liefs Ria |
|
| darkside: | Donderdag, januari 19, 2006 15:30 |
| ik vraag met je mee heel triest dit maar mooi geschreven sterkte voor jou en je collega liefs darkside | |
| Peter van der Linden: | Donderdag, januari 19, 2006 15:25 |
| Heel erg dit. Je wordt er bijna dagelijks mee geconfronteerd. Een angstig gevoel! Ik wens je collega veel sterkte en voor jou Een troostknuffie van, Peter. |
|
| Artifex: | Donderdag, januari 19, 2006 15:15 |
| Dat is inderdaad slecht nieuws, laten we hopen op die hulp van boven. Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: poky | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||