Met ogen dichtgeknepen door de mascara kijken ze je aan
Met hun roze lipstick glimlach blijven ze voor je staan
Met hun gezichten vol make up, zo hard als porselein
Wat ooit eens zal breken als ze lachen vol met pijn

"Ik wil populair zijn
Want dan voel ik niks van pijn
Ik wil populair zijn
Want dan ben ik niet meer zo klein"

Met hun koude woorden die jou duwen tot aan de harde grond
Met hun schreeuwende geluiden die voortkomen uit hun mond
Met hun onzekerheid bedekt door de groote van hun arrogantie
Wat zal verdwijnen in de glans van hun eigen reflectie

"Ik wil populair zijn
Want dan voel ik niks van pijn
Ik wil populair zijn
Want dan ben ik niet meer zo klein"

Ze denken ons af te schrikken met hun woorden
Maar ze weten niet dat wij helemaal niks hoorden
Ze denken dat ze alles beheren waaronder onze tijd
Maar hun gevoel vol met plastic, verduistert de waarheid