Maar toen
En toen we op die dag
elkaar getroffen hadden
zag je dat ik weende
om wat ik verloren had
maar in jou gevonden
als bron van leven.
En toen de overgave
een toewijding vol geloof werd
in wat nog kon komen
een tijd die niet zou wijken
en de wanhoop overwinnen
door de biochemie van liefde.
En toen ik eens bezweek
aan jouw verwachting
mat wezen bleef waar jij vol
glansrijke lust oplichtte
en schitterde als roofdier
toen was er geen genade.
elkaar getroffen hadden
zag je dat ik weende
om wat ik verloren had
maar in jou gevonden
als bron van leven.
En toen de overgave
een toewijding vol geloof werd
in wat nog kon komen
een tijd die niet zou wijken
en de wanhoop overwinnen
door de biochemie van liefde.
En toen ik eens bezweek
aan jouw verwachting
mat wezen bleef waar jij vol
glansrijke lust oplichtte
en schitterde als roofdier
toen was er geen genade.
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, januari 19, 2006 21:21 |
| droef maar prachtig vewoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Deep Wishmaster: | Donderdag, januari 19, 2006 21:09 |
| heel erg mooi. liefs DW |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||