hysterisch
ik schreeuw de longen uit mijn lijf,
hysterisch huilend tot de morgenstond
alsof ik nooit meer lachen zou
verfde ik wanhopig mijn muren rood
alsof met het vallen van mijn bloed
de geschiedenis zichzelf vergeten zou
maar ik struikel over mezelf
en val tot in het diepste duister
dat in mijn hart leven kan en doet
- ik mis je, ik mis je zo
vergeef me voor alles
maar vergeet me nu
omdat ik wel wil
maar gewoon niet kan-
Reacties op dit gedicht
| shadie: | Donderdag, januari 19, 2006 22:18 |
| vergeten zal niet gebeuren dat weet je.... ik weet dat het verleden sterk is en dat je het gewoon niet kan.... maar ik dwing je ook nerges toe....alhoewel ik wel opdringerig was bij nader inzien...sorry daarvoor.... prachtig geschreven (al geloof ik niet eens ene seconden dat het fictie is) |
|
| MayadeBij*: | Donderdag, januari 19, 2006 21:30 |
| nooit. daar kun je jouw wekker op gelijk zetten ;) | |
| JusSst_mii0ow: | Donderdag, januari 19, 2006 21:20 |
| *slik* Zo mooi... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||