Onzeker zijn..........
Iedereen kent het gevoel onzekerheid,
Ik voel het nu ook en ik wil dat rotgevoel kwijt.....
Steeds meer mensen zeggen dat ik anders ben dan normaal,
Dat vind ik erg, en als mijn dierbaren het zeggen al helemaal!
Dit zijn namelijk de mensen die mij het beste kennen,
Bij hun hoef ik niet voor mijn gevoel weg te rennen.
Meestel kijken ze door me heen al doe ik nog zo mijn best,
Dan zeggen ze confronterende dingen daardoor raak ik alleen maar meer gestrest.
Mijn beste vriendin zei eens, milieutip lucht eens wat vaker je hart,
Ik doe mijn best, echt waar, maar ik voel me soms zo verward.
Verward door de gevoelens die ik nu zomaar voel,
Mijn beste vriend weet precies wat ik daarmee bedoel.
De onzekerheid komt naar boven op de momenten dat je het niet verwacht,
Het zijn dan de momenten dat je naar acceptatie en erkenning smacht.
Die krijg je dan niet want jij bent de enige die het weet en niemand die het ziet,
Dus voel je je nog onzekerder en dat veroorzaakt heel veel verdriet.
Door de onzekerheid ben je jezelf niet en ga je je anders gedragen,
En soms ga je dan op de verkeerde manier naar aandacht vragen.
Mensen beginnen je dan vervelend te vinden en mogen je niet meer,
Dan laten ze je vallen of behandelen je als stront en dat doet zeer.
Je word dan nog onzekerder want je denkt dan dat het aan jezelf ligt,
Terwijl het meestal niet eens naar jouw eigen persoontje is gericht.
Wat ik weer moet leren is om mezelf te zijn,
En me niet aldoor bezig te houden met de vraag, wat denken ze wel niet van mij.
Ik was gelukkig en tevreden met hoe ik was,
Maar om weer zo te worden is niet gemakkelijk, dat besef ik nu pas.
Ik dacht als ik net doe alsof het er niet is gaat het vanzelf wel weg,
Dus praat je er niet over maar diep van binnen kwijn je weg.
Het is me eerder gelukt hier overheen te komen en ik weet zeker dat ik het weer kan,
Ik ga me meer concentreren op de positieve dingen want daar word je gelukkig van.
Mijn vriend en vrienden zijn daarbij erg belangrijk,
Ik heb ze nodig, en ik wil ze geen van drieeen ooit nog weer kwijt.
Reacties op dit gedicht
| eva: | Zondag, januari 06, 2002 13:06 |
| hej, ik begrijp precies wat je bedoeld,ik heb namelijk hetzelfde gevoel, maar je vriendin heeft gelijk, lucht eens wat vaker je hart, dat helpt echt waar... en ik zou als ik jou was me inderdaad meer gaan concentreren op de leuke en positieve dingen in je leven, want dat maakt je idd gelukkig... en waarom zou je je anders gaan gedragen, de mensen mogen je respecteren zoals je bent, en niet zoals zij willendat jij bent... blijf jezelf en je zal zien dat mensen je wel respecteren zoals je |
|
| Guppie: | Vrijdag, november 02, 2001 06:29 |
| lul kijk eens naast je man | |
| : | Vrijdag, november 02, 2001 06:29 |
| Ook weltrusten ;) | |
| Guppie: | Vrijdag, november 02, 2001 03:34 |
| topperrrrrrrrrrrrrrrr en alvast welterusten he??? |
|
| Guppie: | Donderdag, november 01, 2001 23:29 |
| ik houd ook van jou toppertje, en NIEMAND zal ooit tussen ons in komen...... | |
| : | Donderdag, november 01, 2001 13:27 |
| Een gevoel dat ik helaas ook ken... het zal wel bij het leven horen.... Ik zal er altijd voor je zijn Guppie!! Dag en nacht!!!!!! Mij raak je nooit meer kwijt! |
|
| christina: | Donderdag, november 01, 2001 13:24 |
| Ieder mens is uniek Probeer je zelf te wezen Maak van je hart geen moordkuil En je zal zien dat de mensen die echt om je geven je zullen begrijpen en je nemen zoals je bent Sterkte he en liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Guppie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2001 | ||
| Thema's: | ||