Welverdiende rust
----------
----------
Een lichte zilvergloed
streelt mijn gezicht
Mijn ogen naar boven gericht
stilgenietend van de maan
stomgeslagen door de wind
die door de donkere hemel zingt
over mysterieuze plaatsen
waar zij ooit heeft mogen waaien
Zachte stemmen van
een snelstromend riviertje
en ik lig stilletjes
wegdromend van de wereld
Ver van deze werkelijkheid
gelukkig in mijn eigen wereld
Hier ervaar ik eindelijk
mijn welverdiende rust
----------
----------
Reacties op dit gedicht
| creadea: | Dinsdag, februari 21, 2006 14:05 |
| Je kunt daar soms zo naar snakken.Mooi geschreven. Groeten, Creadea |
|
| Innerchild: | Zondag, januari 22, 2006 14:16 |
| Een heerlijk gedicht om te lezen ... mooie lay-out ook ! Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amyst Nuka | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||