naamloos is de mens
Langzaam verdwijnt het koperkleurige licht van de ondergaande zon.
De straat lijkt een menselijke waterstroom,
kleuren vervagen.
De eenling mengt zich aarzelend in het kloppende hart van de menigte.
Auto's werpen hun schijnsels op schuchtere blikken. Vervrongen schaduwen dansen door de straten.
Lampen doen de sterren aan de nachtelijke hemel verbleken. Het schaarse licht schijnt op de straten die glimmen van het vuil.
Auto's schieten naar hun holen als glimmende ratten. Geluiden galmen,geuren stijgen op als het hektische geraas schijnt te verdwijnen.
lopend op de grens van een slapende wereld, en de tijd die maar door kabbelt als een modderige waterstroom.
J.S.
De straat lijkt een menselijke waterstroom,
kleuren vervagen.
De eenling mengt zich aarzelend in het kloppende hart van de menigte.
Auto's werpen hun schijnsels op schuchtere blikken. Vervrongen schaduwen dansen door de straten.
Lampen doen de sterren aan de nachtelijke hemel verbleken. Het schaarse licht schijnt op de straten die glimmen van het vuil.
Auto's schieten naar hun holen als glimmende ratten. Geluiden galmen,geuren stijgen op als het hektische geraas schijnt te verdwijnen.
lopend op de grens van een slapende wereld, en de tijd die maar door kabbelt als een modderige waterstroom.
J.S.
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Zondag, januari 22, 2006 23:13 |
| prachtig rakend geschreven en de eenzaamheid mooi weergegeven. Welkom,en Fijn je te lezen hier op freaks. Liefs m@rcel |
|
| Sunflower Ria: | Zondag, januari 22, 2006 21:56 |
| Eenzaam kloppend hart tegen menselijke waterstomen nachtelijke hemel de stilte verstommen kleurloze kleuren kleurloze geuren van eenzaam zijn stilletjes lopend op de grens van menszijn wandelend op zoek naar het licht wat er in de morgenstond dan weer zijn en is Prachtig dieprakend mooi gedicht liefs en knuffelkusxx warme omarming SunflowerRia |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cosmicdoom | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||