Onno
Je vulde een emmer, te zacht je gemoed,
met tranen voor eigen vlees en bloed
te braaf, te goed,
tot alles tot de rand was vol geraakt
dan heb je die laatste keuze gemaakt
en afgehaakt.
Ik was er niet, geen oordeel te vellen
terwijl ik echt van alles hoor vertellen,
geruchten kwellen,
van: “Zoveel dat hij om zijn zoontje gaf”
tot: “Hij had een kind, dat is dubbel laf”
hoe stil je graf.
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||