Het is voorbij,
ik weet ik moet het inzien,
maar eigenlijk wil ik dat niet.
Het was zo fijn,
zo warm en gezellig.
Het laten gaan doet me zo verdomd veel verdriet.
Langzaam maar zeker,
vormen we weer groepjes,
ieder apart.
En dat is misschien wel hetgene,
wat me het aller aller,
wat me het allermeest verward.
Hechten jullie dan geen waarde,
aan dat wat voorbij is,
aan dat wat is geweest?
Gaan jullie gewoon domweg verder,
alsof er niets is gebeurd,
niets is geweest?
We zouden feesten blijven organiseren,
bijelkaar komen,
samen dingen doen.
Maar ik daar heb ik nog weinig van gemerkt,
willen jullie niet meer of komt het van de grond?
Ik zou het zelf wel willen doen.
Maar stel nou dat ik dat doe,
dat ik een feest ofzo,
iets leuks gewoon organiseer.
Komen jullie dan?
willen jullie dat?
Of hoeft het om jullie allemaal niet meer?
Ik hoop dat jullie het nog willen,
ik zal weleens vissen,
kijken of er nog wat van komt.
En zeg me nou,
alsjeblieft zeg me nou,
haal ik jullie de woorden uit de mond?