Sterk zijn....
Het licht dooft langzaam in je ogen.
Je hart gaat langzaam op en neer.
Kijkt met een blik van ik heb je bedrogen.
Maar je zegt het alleen niet meer.
Laatste wolkjes adem, verdwijnen zomaar in de nacht.
Onderkoeld van de kou kijk je me aan.
Je weet dat de dood op je wacht.
Een laatste blik, een laaste zoen en plots een laatste traan.
De tijd kunnen we niet terug draaien.
We kunnen niet naar het verleden.
Al zouden we vele velden maaien.
We blijven altijd in het heden.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||