Van een eens gelukkige jongen...
Wanneer uren, dagen worden
dagen, maanden en maanden jaren
vervalt de schoonheid der ochtend telkens weer
in bloedende tranen aan de horizon
het water dat eens zo fris kabbelde
in het ongerepte paradijs van niemandsland
stroomt nu zacht en traag in een woestijn
van droogte en kil zand
vogels zingen niet meer
aan het raam van het mooie jonkvrouw huisje
want zij is heengegaan
naar een ander paradijs te ontdekken
net als de meeste dieren
verlaten ze één voor één hun bestaan
die werden getekend door het potlood van de schrijver
in gedachtensnipsels van een eigen fantasierijke bestaan
kleuren vervagen
reuken vervliegen in de onmetelijke kaalheid
van ruimte en overschot
in een langzaam weggerotte ziel
hartenschilfers liggen verspreid over de vlakte
gebroken en verbrand aan de gebarsten spiegel
die een vroegere lachend gezicht weerkaatste
van een eens gelukkige jongen...
| nelebees: | Woensdag, januari 25, 2006 18:15 |
| Hoe triestiger het verhaal,hoe hoger de kwaliteit van het gedicht. maar zonde van triest te zijn... schattig en trist gaan niet samen:( |
|
| fox_bert: | Dinsdag, januari 24, 2006 11:46 |
| oei een slayer die niet van de ochtend kan genieten :-( pfuh sterkte kerel. hopelijk vind je weer snel kracht om te gaan genieten liefs Bert |
|
| chocaatje: | Dinsdag, januari 24, 2006 08:59 |
| Deze is heftig!!!Wow erg vol eenzaamheid en verdriet.Dikke knuf mieke | |
| Auteur: The Slayer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||