Spijt
Hij zei helemaal niets meer
zijn ogen keken naar mij
toen gingen ze langzaam dicht
dat was het dan, het was voorbij
ik heb er nog 3 uur lang gezeten
ik kon het maar niet uit mn hoofd halen
ik kon aan niets anders denken
hij is dood, terwijl hij gister stond te stralen
het had niet mogen gebeuren
waarom is het de werkelijkheid
het kan gewoon niet waar zijn
ik heb verdriet en te veel spijt
Reacties op dit gedicht
| _-_joyce_-_: | Dinsdag, januari 24, 2006 18:29 |
| wat erg tranen in me ogen kus joyce sterkte heel veel |
|
| Marilène B.: | Dinsdag, januari 24, 2006 18:18 |
| sterkte ermee!! goed, dat je je uit in dit gedicht!! warme knuffel Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roasha | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||