Ik schaam me.
Als ik eenmaal bezig ben
kan niks mij nog wat schelen.
Het is iets wat ik dagelijks ken,
mijn wonden zullen helen.
Maar als ik s'zomers buiten loop
zie ik de mensen denken.
Rood word ik van wanhoop,
ik heb hen niets te schenken.
Mijn schaamte kan ik niet onderdrukken,
evenals het mes.
Leven dreigt te mislukken,
ik doe het niet expres.
Ik mag me dan wel schamen,
wat begrip is niet verkeerd.
Delen kunnen we het samen,
zodat niemand zich bezeerd.
kan niks mij nog wat schelen.
Het is iets wat ik dagelijks ken,
mijn wonden zullen helen.
Maar als ik s'zomers buiten loop
zie ik de mensen denken.
Rood word ik van wanhoop,
ik heb hen niets te schenken.
Mijn schaamte kan ik niet onderdrukken,
evenals het mes.
Leven dreigt te mislukken,
ik doe het niet expres.
Ik mag me dan wel schamen,
wat begrip is niet verkeerd.
Delen kunnen we het samen,
zodat niemand zich bezeerd.
Reacties op dit gedicht
| _-_joyce_-_: | Dinsdag, januari 24, 2006 21:12 |
| hey ik snap je egt waar ik wil je helpen als je me nieuwe msn moet moet je het maar ff zeggen kusjes joyce |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *lovebird* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||