Nieuwe dag
Vermoeid ontwaak ik
in mijn bedriegelijke schuilplaats
Verontrust kijk ik
naar de nacht die voortdrijft
Smeulend en ongestoord
voel ik de uitdaging stijgen
De sterren fonkelen
en het gras groeit
Hoopvol bestudeer ik deze schoonheid
en zwerf de dag tegemoet
Ontroerd kruip ik tevoorschijn
levend steek ik deze kloof over
Ik voel me als het gras sprietje verderop
dat zich sterk houdt en groeit riching hemel
De dag is weer begonnen
Reacties op dit gedicht
| mamsiemomo: | Woensdag, januari 25, 2006 10:45 |
| Prachtig geschreven! Groetjes, Mo | |
| de nifter: | Woensdag, januari 25, 2006 07:47 |
| bedrieglijke schuilplaats? heb je weer windjes gelaten onder het dekbed? | |
| Artifex: | Woensdag, januari 25, 2006 06:47 |
| Elke dag is een nieuwe en de toekomst wacht op ons om gemaakt te worden. En wat ik hier net schreef, is alweer geschiedenis... Mooi gedicht, graag gelezen. Liefs, Aritfex. (4fun) |
|
| erje: | Woensdag, januari 25, 2006 00:48 |
| je hebt gelijk de dag is weer begonnen maar dat gras helaas het groeit nog niet het is bevroren helaas liefs erje |
|
| Peter van der Linden: | Woensdag, januari 25, 2006 00:47 |
| En jij moet je weer gaan wijden aan je dagelijkse bezigheden. En morgen weer en overmorgen weer. Eigenlijk saai zoals de meesten van ons leven. Maar ja, willen we wel anders? Ik niet hoor. Mooi geschreven. Trustenknuf, Peter. |
|
| Klaes: | Woensdag, januari 25, 2006 00:29 |
| dat grassprietje moet nu haast wel een liaan zijn mooi verwoord groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vervelende meid | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||