ware ik
bijeen gedoken in een hoek,
kijk ik starend voor me uit.
in mijn hand een boek.
mijn tranen weerspiegelen in de ruit.
de woorden vervagen,
angstig wacht ik af.
op die enge dagen,
het is een straf.
angstig om wat er komen zal,
ik ben mijn ware ik verloren.
in een diepe waterval,
laat ik het verder stromen.
mijn ware ik is verdronken,
in een zee van verdriet.
hij is zeer diep gezonken,
waar ik weet het niet.
ooit zal hij wel terug komen,
maar wanneer?
momenteel zijn het maar dromen,
en dat doet zeer.
nog steeds zoekend,onbekend,
in een doolhof van verwarde gedachten.
voor het leven getekent,
probeer ik boven te komen op eigen krachten.
kijk ik starend voor me uit.
in mijn hand een boek.
mijn tranen weerspiegelen in de ruit.
de woorden vervagen,
angstig wacht ik af.
op die enge dagen,
het is een straf.
angstig om wat er komen zal,
ik ben mijn ware ik verloren.
in een diepe waterval,
laat ik het verder stromen.
mijn ware ik is verdronken,
in een zee van verdriet.
hij is zeer diep gezonken,
waar ik weet het niet.
ooit zal hij wel terug komen,
maar wanneer?
momenteel zijn het maar dromen,
en dat doet zeer.
nog steeds zoekend,onbekend,
in een doolhof van verwarde gedachten.
voor het leven getekent,
probeer ik boven te komen op eigen krachten.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Vrijdag, augustus 23, 2002 21:50 |
| Laat je gewoon drijven je komt vanzelf terug boven daarna zal je terug in jezelf kunnen geloven, maar spartel je tegen ga je terug onder, zo vergaat je dat in water maar in het dagelijkse leven is het niet anders, maar weet wel als je boven bent reiken wij je een reddingsboei grijp je vast wij houden je boven, lieve knuffel jenne |
|
| Steven Vermeulen: | Maandag, november 05, 2001 12:56 |
| luctat et emergitur (of zoiets) Hij/zij spartelt en komt boven. |
|
| Hans Winter: | Zondag, november 04, 2001 23:26 |
| Je eerste woord is het mooiste, "bijeen gedoken", daar zou ik "ineengedoken" verwachten. Er is iets waar je mee samen kunt zijn. Bijeen. "Het is een straf" doet me denken aan een ander gedicht van jou, het proces, het is een straf om te moeten zoeken naar vergelding, of meer nog naar erkenning, dat lijkt me een beter woord, erkenning van wat je overkomen is, aangedaan is, als je je verhaal vertelt vanuit de inzet erkenning te |
|
| christina: | Zaterdag, november 03, 2001 19:42 |
| Lieve Linda Ik kan me je angst begrijpen maar kom op he En net wat Roosje zegt We staan achter je Je staat niet alleen Liefs Christa |
|
| bevertje: | Zaterdag, november 03, 2001 18:02 |
| Je gaat boven komen... neem de tijd en hou vol! velle mensen zijn er voor je... onderanderen ik! Liefs Bevertje |
|
| Zeeroosje: | Zaterdag, november 03, 2001 09:41 |
| Je komt er Linda, geloof er in, wees sterk, we houden allen van jou en staan achter jou, daar moet je aan denken, laat haar haar verdiende straf krijgen. Dikke knuffel | |
| elly: | Zaterdag, november 03, 2001 09:35 |
| Sterkte Linda in deze moeilijke tijd, maar ooit en daar moet je in blijven geloven vind je de weg weer die leid naar boven. Liefs Elly xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2001 | ||
| Thema's: | ||