lijnen van bloed
de gekraste tekens op men armen
en het bloed dat er uit blijft vloeien
de wonden blijven groeien
en de tranen ook
ik blijf men eigen kwetsen
want jij doet dat ook
wanneer zal jij, en deze wonden verwijnen
wanneer zou ik jou ook kunnen kwetsen
en dat IK, voor één keer de ruzie stook
voor mij zie ik alleen maar lijnen, lijnen van een mes en zo ga ik langsaam dood
en het bloed dat er uit blijft vloeien
de wonden blijven groeien
en de tranen ook
ik blijf men eigen kwetsen
want jij doet dat ook
wanneer zal jij, en deze wonden verwijnen
wanneer zou ik jou ook kunnen kwetsen
en dat IK, voor één keer de ruzie stook
voor mij zie ik alleen maar lijnen, lijnen van een mes en zo ga ik langsaam dood
Reacties op dit gedicht
| loona: | Zondag, mei 11, 2003 13:04 |
| I'm starting to feel guilty.. | |
| dite: | Zondag, januari 13, 2002 15:03 |
| ik heb dit ook nog gedaan, en ik heb maar één goede tip voor jou, stop ermee, want het maakt je hele leven kapot |
|
| elke: | Dinsdag, november 06, 2001 21:00 |
| ik kan je maar een tip geven stop met jezelf te vernietegen voor je er helemaal onderdoor gaat. niemand is deze ellende waard... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kakelien | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2001 | ||
| Thema's: | ||