Gebed
Nu ik mijn handen heb gevouwen,
bewust mijn ogen dicht gedaan,
probeer ik mij te concentreren
op wat ik u wil zeggen gaan:
Er was vandaag weer veel ellende.
Er werd gemarteld en gemoord.
Er stierven zieken die u kende:
u hebt hun doodssnik wel gehoord.
Ondanks mijn vele vrome wensen
was ik vandaag weer kil en koud.
Ik moet uw zoon maar weer geloven
die zegt, dat u tòch van mij houdt.
Ik ga nu slapen, heer. Het duister
staat groot en stil achter mijn ramen.
Vergeef mij, blijf mijn goede herder:
dan lig en slaap ik rustig. Amen.
Reacties op dit gedicht
| J.H. Vergne: | Donderdag, januari 26, 2006 19:26 |
| ik heb al jouw gedichten over je moeder gelezen prachtig, ook dat je ziek op bed ligt, ik ben blij dat je nog leeft en nog mooi gedichten kan maken . groetjes | |
| J.H. Vergne: | Donderdag, januari 26, 2006 18:25 |
| een heel mooi gedicht en blijf maar bidden het helpt groetjes |
|
| Femmetjuh: | Donderdag, januari 26, 2006 14:22 |
| Heeel mo0i.. de tranen sgieten bij mij in m'n ogen.. want heb er Maandag ene verloren.. Kuss Femke |
|
