Twee slakken
Twee slakken
glibberend
van het handvat
naar de bel
van mijn fiets
een slijmerig spoor
achterlatend
twee slakken
op mijn bel
vriendelijk vragend
trekkend aan een huisje
ze weigeren mijn fiets
te verlaten
met z'n drieën
op één fiets
naar huis
door een vochtige nacht
ondertussen
verplaatsend naar mijn stuur
en remkabels
twee slakken
met z'n drieën
in de schuur
twee slakken blijven achter
één vrouw gaat naar bed
de nacht verdwijnt
al het nat wordt
door de aarde opgenomen
de zon komt op
twee slakken
hebben in die korte nacht
nog een lange afstand afgelegd
mijn bel slijmerig achterlatend
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Vrijdag, januari 27, 2006 17:18 |
| Geweldig gedicht! | |
| Beth: | Vrijdag, januari 27, 2006 15:15 |
| mooi geschreven seven77, groetjes Beth. | |
| Marilène B.: | Vrijdag, januari 27, 2006 14:50 |
| ;) haha!! hoe kom je op 't idee!! heel leuk gedaan!! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Seven77 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||