Morgen komt alles goed
Vannacht kon ik niet slapen
Op blote voeten stapte ik uit bed
en liep naar het raam
Ik schoof het gordijn opzij
en keek naar buiten
Het was donker, diepblauw, haast zwart
Maar hoe langer ik keek,
hoe meer kleine twinkelende stipjes ik zag
Eerst een, toen twee en later nog veel meer
Ik bleef staren,
en het werd alsmaar lichter
Zij gaven zoveel licht
dat het leek alsof het donker ophield te bestaan
De lucht kleurde zachtgeel
en vanuit dat spektakel
zag ik een grote felle bol
die de hemel verlichtte...
Op blote voeten stapte ik uit bed
en liep naar het raam
Ik schoof het gordijn opzij
en keek naar buiten
Het was donker, diepblauw, haast zwart
Maar hoe langer ik keek,
hoe meer kleine twinkelende stipjes ik zag
Eerst een, toen twee en later nog veel meer
Ik bleef staren,
en het werd alsmaar lichter
Zij gaven zoveel licht
dat het leek alsof het donker ophield te bestaan
De lucht kleurde zachtgeel
en vanuit dat spektakel
zag ik een grote felle bol
die de hemel verlichtte...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, november 05, 2001 00:24 |
| Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet, dat is een mooi thema voor de donkere nachten en dagen daartussen. |
|
| Sheena: | Zondag, november 04, 2001 12:35 |
| Wat een prachtige omschrijving van een heerlijke nacht .... take care Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sarfijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2001 | ||
| Thema's: | ||