Hebzucht
Het niet-bezitten werkt zoals een veer
die telkens weer tot actie dringt:
je likt aan hielen en
ter wille van de smeer,
kom je er toe te slijmen en te knielen.
En, eenmaal op je knieën in de drek,
lachwekkend,
ook al door je malle vrome bek,
zet het aanbedene, dat jou zo hevig zou bezielen,
nu ras de voet op jouw gebogen biddersnek.
Bezeten ga je innerlijk ter ziele.
Verdwenen raakt dat visioen, waarin,
vol schroom, je blij was met
wat puur verlangen.
Je wonderschone droom heb je vernietigd
door hem in jouw kooi te vangen.
Je hebzucht heeft hem daar gewalst
tot vormeloze vlek.
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Vrijdag, januari 27, 2006 21:54 |
| Hebzucht genadeloos neergezet, groet Fata. | |
| lommert: | Vrijdag, januari 27, 2006 21:32 |
| niet-bezitten ...daar blijf ik bij hangen na het lezen...ligt daar mi. niet alles in?;) willem |
|
| flores: | Vrijdag, januari 27, 2006 21:23 |
| Geen idee hoe het komt, maar regelmatig lees ik je gedichten met een lach.. En soms ook helemaal niet...voel ik er meer bij dan wellicht je bedoeling is. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||