niemand
ik voel me net in een hoekje geduwd
niemand die om me rouwd
niemand die naar me omkijkt
niemand die een hand door mijn haar strijkt
niemand die mij liefde geeft
niemand die met me meeleefd
niemand die met mij praat
niemand die mij verstaat
niemand bij ik kan schuilen
niemand om bij uit te huilen
niemand die een arm om me heen legt
niemand die lieve dingen tegen me zegt
het lijkt net of ik het alleen doe
want ik kan naar niemand toe
niemand die om me rouwd
niemand die naar me omkijkt
niemand die een hand door mijn haar strijkt
niemand die mij liefde geeft
niemand die met me meeleefd
niemand die met mij praat
niemand die mij verstaat
niemand bij ik kan schuilen
niemand om bij uit te huilen
niemand die een arm om me heen legt
niemand die lieve dingen tegen me zegt
het lijkt net of ik het alleen doe
want ik kan naar niemand toe
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, november 06, 2001 23:32 |
| wees maar even niemand anders dan je bent, dus wees gerust maar welkom op mijn scherm, ik zend van hier je gauw een groet van harte voor een kuiltje in je wang, een pruiltje rond je mond, een krulletje in je haar, een kraaltje om je hals, je hand al open voor een groots gebaar. |
|
| Robski: | Zondag, november 04, 2001 16:57 |
| Hmm.. ik weet hoe het is om er alleen voor te staan... enne.. als je een luisterend oor nodig hebt.. je mailt me maar.. Liefs, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: danuscha | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2001 | ||
| Thema's: | ||