Soms denk ik dingen die er helemaal niet zijn,
dat weet ik dan maar toch doet het me pijn.
Loop ik ruzie op terwijl ik dat eigelijk niet wil,
en begin ik alleen maar te huilen heel stil.
Soms denk ik niemand te kunnen vertrouwen,
terwijl ik ook weer weet dat veel mensen van me houden.
Dan word ik boos en toon ik geen moed,
en niemand die het dan goed bij me doet.
Al kon ik de tijd gewoon even stil zetten,
dan kon ik de werkelijkheid zien en beter opletten.
Dan kon ik elke ruzies zien aankomen,
en verder gaan met mijn dromen laten uitkomen.
..Hou van je..