Dat lichtje
Daar sta je
op tafel
Met je mooie zonnestralen
maar niemand kon je leven bepalen...
In het donker
kijk ik naar jou
Voel een traan vloeien
want jouw bloem zal nooit meer bloeien...
Als ze zeggen dat afscheid niet bestaat
dan hebben ze het fout
Je zit altijd in mijn hoofd
want dat lichtje raakt nooit uitgedoofd...
op tafel
Met je mooie zonnestralen
maar niemand kon je leven bepalen...
In het donker
kijk ik naar jou
Voel een traan vloeien
want jouw bloem zal nooit meer bloeien...
Als ze zeggen dat afscheid niet bestaat
dan hebben ze het fout
Je zit altijd in mijn hoofd
want dat lichtje raakt nooit uitgedoofd...
Reacties op dit gedicht
| Raav: | Zondag, februari 05, 2006 21:58 |
| heel veel sterkte. Ik voel de warmte die je aan deze persoon vwil geven. Sterkte, liefs Raav | |
| Miegie: | Zondag, januari 29, 2006 20:16 |
| whoow die is heeeeeel mooij hij raakt mij!! heel moooij heel veel liefs en tot morge hvj |
|
| courage*: | Zaterdag, januari 28, 2006 17:26 |
| :'( | |
Over dit gedicht
| Auteur: MenN | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||