Ik heb veloren.
nooit meer een kus en een aai.
ik had nog zoveel te vragen.
ik heb zon pijn en verdriet .
mijn mama je was nog zo jong en mooi.
zo vol in het leven je had nog zo veel te geven.
na 11 jaar voel ik nog steeds het zelfde verdriet.
maar ik dacht we hebben onze papa nog.
maar toen jij stierf stierf hij met jou mee.
nooit was hij meer mijn eigen papa.
nu 2 jaar geleden sloot ook hij zijn ogen.
hij kon het leven zonder jou niet aan.
hij wilden hier niet blijven zonder jou.
we hebben hem dus moeten laten gaan.
en weer had ik veloren.
dag lieve papa en mama.
een ding is zeker jullie zijn weer bij elkaar.
en ik herriner jullie met heel veel liefde.


jullie dochter