Dagen zo vol van kilte
Goed gevoel, gedood door de stilte
Als een hart dat op de vlucht slaat
Als verliefdheid, dat het gebouw verlaat.
Alleen maar het gevoel: dat het niet zou lukken
Gevolgd door een traan die vloeit in gebroken stukken.
Woorden zo kwetsend zo hartverscheurend,
Blikken zo zinloos zo afkeurend.
Een gevoel, dat niet meer in hogere sferen geraakt,
Tijd die “de tijden” verleden tijd maakt.
Liefde bekeken als een volle maar gesloten doos,
Ik noem mijn nostalgie toch maar liever: “gewoon zinloos.”