de zon tegemoet
een vlinder zo teer
land op een takje neer
ze is zo mooi, zo klein
en haar vleugels zijn zo fijn
ze straalt zoveel liefde uit
als er opeens een kerkklok luid
ze vliegt omhoog
met een sierlijke boog
door de blauwe hemel
de zon tegemoet
land op een takje neer
ze is zo mooi, zo klein
en haar vleugels zijn zo fijn
ze straalt zoveel liefde uit
als er opeens een kerkklok luid
ze vliegt omhoog
met een sierlijke boog
door de blauwe hemel
de zon tegemoet
Reacties op dit gedicht
| ~golfje~: | Zaterdag, april 20, 2002 22:22 |
| Wauw, ik zie die vlinder voor me... Zo wil ik ooit ook eens zijn, helemaal vrij... De stijl van het gedicht lijkt op een gedicht van mij 'Aarde's grootste warmtebron, de ZoN' xxx Golfje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2001 | ||
| Thema's: | ||