Waarom
Waarom jij
Waarom ik
Waarom wij
Waarom zo door het leven gegrepen
Door anderen vaak niet begrepen
Waarom
Ach ik bekommer mij er niet meer om
Die vraag maakt je langzaam kapot
Je krijgt geen antwoord
En je voelt je alleen maar rot
En dan vraag jij mij
Waarom
Waarom werd ik ziek in mijn hoofd
Leef in een wereld, meest met angst en verdriet
Word door een ander, vaak niet geloofd
Omdat een ander, het vaak niet ziet
En door al die vragen van jouw
Voel ik vaak dubbel verdriet
Dat van mij en jouw
En de mijne zie jij vaak weer niet
Laat het ook vaak niet blijken
Om toch sterker te lijken
En mij er niet onder te laten krijgen
Om er voor jouw en onze kids te staan
Ook al moet dat maar, met verdriet en soms een traan
Zal ons gezin, door jouw schizofrenie
Nooit ten onder laten gaan
Daarom
Vraag ik niet meer, Waarom…
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zondag, januari 29, 2006 20:21 |
| droef en het is zo de waarom vraag heeft nooit zin! lknufliefs--hiljaa-- |
|
| opgever: | Zondag, januari 29, 2006 14:22 |
| veel sterkte zou ik zeggen. Hopelijk zal het vlug beter met je gaan groetjes raissa |
|
| mums: | Zondag, januari 29, 2006 14:00 |
| vreselijk, ziekte van een dierbaar iemand, de pijn het verdriet en de machteloosheid, voor velen herkenbaar. sterkte. liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kronkel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||