ik zou zo graag weer springen
van de hak tot verder op de..
maar dat kan niet meer
want de tak is alles wat ik mis
en toch ook eigenlijk niet nodig heb
net als jij, simpelweg vertakt tot tak
waar ik mij aan stevig aan vastklemde
toen het stormde en ik mij verloor
in de woestenij van verraad en pijn
slechts door mijzelve gedaan
jij bent slechts een takje, twijg
die ik in hele kleine stukken hakte
zodat ik op de splinters spugen kon
‘ik heb jou niet nodig, nooit gehad’
alvorens je klemvast te omhelzen, zodat
stuk voor stuk jouw scherpe splinters staken
in mijn koude hart met duizend schaduwen
waar zonder jou slechts leegte heerst
-uit de serie: verlaten gedichten,
geschreven tussen 23.00 (25.01.2006) en 02.00 (26.01.2006)-