Velen hadden het nooit verwacht
Het geluk wat ik had, werd omgedraaid
en de pech werd naar mij toegebracht..
Hier kwam het moeilijkste deel uit mijn leven..
Het gevoel van niks meer kunnen, niks meer willen
en voornamelijk niks meer kunnen betekenen..
Gevoelloos als ik erbij lag,
zag ik mijn leven voorbij flitsen..
Thuis ging het slechter en slechter..
en ik merkte dat ik de hele dag door sliep,
zelfs door een 24/7 wekker..
Een halve coma, waarbij ik 20 van de 24 uur sliep..
Wakker worden met het rotste gevoel van binnen
Bang dat ik doodging, en telkens om mijn familie riep..
Het ergste was, dat ik hierdoor mijn familie ook raakte,
niet een beetje, maar verschrikkelijk diep..
Doktoren wisten niet precies wat ik had, namen me niet op,
We konden alleen wachten totdat meneer leven weer hoi zei, of meneer dood op de voorgrond trad..
De wil had ik niet meer, begon meneer leven te haten..
Weten dat ik er nooit bovenop zou komen,
het gevoel om het er allemaal bij neer te laten..
De angst in de ogen van mijn familie,
De pijn die ik ze heb gegeven,
ik haatte mezelf..
wanneer kan ik nou eens fatsoenlijk leven?
Ik had de puf niet meer,
kon niet eens een glas vasthouden..
viel in 2 dagen 9 kilo af,
Voelde de pijn wanneer niemand langskwam,
vooral bij de mensen wie ik vroeger kon vertrouwen..
Toch waren er mensen in mijn leven
voor wie ik door zou moeten streven..
ik hou zoveel van hun,kan niet zonder ze..
De liefde die ik kreeg, wilde ik weer terug kunnen geven..
Ik zei tegen mezelf.. Ik leef om een reden
Wat het is, weet ik niet
maar dat kon me op dat moment ook niet schelen..
Wat ik wel wist is dat ik een geboren vechter ben..
Wou leven voor de mensen van wie ik hou en ken,
geloof me, dat zijn er velen..
Het moment van de ommekeer..
dat moment is mijn houvast in mijn leven,
en voel je nooit meer..
Dit moment.. Is het moment van mijn overwinning..
Kon de hele wereld aan,
zelfs de ziekte die door mijn lijf heen ging..
De overwinning, die velen mensen weer gelukkig maakte..
het stomme is, is dat het 't moment was,
dat ik weer kon lopen zonder iets los te laten..
De kracht die ik uit mezelf haalde, was gebonden met tranen en pijn..
Maar wist dat ik voor de liefde door moest gaan
en dat gevoel, dat was onbeschrijfbaar fijn..
Lieve mensen om me heen..
jullie zijn mijn leven,de houvast en mijn steun,
en het moment van proberen te lopen in de ommekeer,
waren jullie voor mij de kracht weer in mijn been..
love you..