toen mij moeder erachterkwam
ik lag daar rustig te slapen
komt me moeder binnenlopen
ik blijf hopen
dat ze me littekens niet ziet
jammergenoeg deze keer wel
ze werd hysterisch
ik tegenstribbelen/huilen
ik kon mijn wonden niet onder mijn polsbandje schuilen
ze trok het er gewoon vanaf!
ik wachtte op mijn hevige straf
allemaal vragen van haar
waar mee doe je het? ik zei met een schaar..,
samen hebben we gehuild
zij om verdriet/teleurstelling
ik omdat ik boos was
helaas gebeurde dit pas
de redenen wou ze weten
ik durf het niet te vertellen
ik zweeg tot in het graf..,
*nu weet ik waarvoor ik bang ben*
#nu weet ik waarvoor ik me verstopte#
-nu weet ik waarvoor ik wegren-
Ik was bang,,
bang voor me moeder..,
komt me moeder binnenlopen
ik blijf hopen
dat ze me littekens niet ziet
jammergenoeg deze keer wel
ze werd hysterisch
ik tegenstribbelen/huilen
ik kon mijn wonden niet onder mijn polsbandje schuilen
ze trok het er gewoon vanaf!
ik wachtte op mijn hevige straf
allemaal vragen van haar
waar mee doe je het? ik zei met een schaar..,
samen hebben we gehuild
zij om verdriet/teleurstelling
ik omdat ik boos was
helaas gebeurde dit pas
de redenen wou ze weten
ik durf het niet te vertellen
ik zweeg tot in het graf..,
*nu weet ik waarvoor ik bang ben*
#nu weet ik waarvoor ik me verstopte#
-nu weet ik waarvoor ik wegren-
Ik was bang,,
bang voor me moeder..,
Reacties op dit gedicht
| anoniem:P: | Dinsdag, februari 07, 2006 18:56 |
| heej milou, ik begrijp wat je bedoelt ik heb natuurlijk het zelfde probleem. Dus hopelijk heb je nu niet zo veel moeite met je moeder kusjes |
|
| *dark-angel*: | Woensdag, februari 01, 2006 21:19 |
| eey chick,, ik had em al geleze maar hier stond die ook,, suup veel sterkte (F) en ik hou egt super veel van jou,, ik krijg egt een brok in me keel als ik lees wat er in je om gaat,, ik ben er altijd voor je als je dat maar weet 3 xxx hhvvj!! mel |
|
| Lost One: | Dinsdag, januari 31, 2006 14:20 |
| Ik weet hoe ongemakkelijk het is, en ik begrijp de angst ook wel. Maar je moeder maakt zich gewoon enorm veel zorgen en is enorm verdrietig om wat je doet/gedaan hebt. Daarbij zal ze zich ook afvragen waarschijnlijk wat zij misdeed dat het zo ver is gekomen (dat ze het niet zag en je tegen kon houde). Het zal altijd wel ongemakkelijk blijven, maar nu kun je wel opener zijn, heb je weer een geheim minder.. | |
| anne(17): | Dinsdag, januari 31, 2006 13:59 |
| Bang dat ze boos zou zijn of bang voor haar verdriet? Aan je gedicht kan ik lezen dat je moeder heel veel van je houdt, ze huilt omdat jij je zelf pijn doet, nu ze het weet kunnen jullie er samen uit komen Je mag me altijd mailen, ik heb hetzelfde meegemaakt Sterkte Liefs anne |
|
