er gaat niets boven een dagje rust
Ik ga op pad,weg uit die betonnen stad
Een wrak verwaarloosd.
ongezond Ons kent ons, allang niet meer
Alles kaal en metaal en maar consumeren
Alles valt (honderd keer) in herhaling
Ik zie op straat limousines rijden
Op weg naar die industrieterreinen

Bomen verdwijnen, woonwijken verschijnen
Natuurlijke geuren en kleuren zijn hier niet meer veilig
Het lijkt oneindig, maar ergens houdt 't op
Maar breekt meer af dan je lief is
Een droomwereld die keer op keer niet meer dan niets is

En gedachten dwalen terug, ik hap naar lucht
Want de dagen gaan vlug en zo pak ik dan die rust
Als 'n, dag langs de kust op 't strand aan de zee