wederom nacht
het was twaalf uur, wederom
maar er sloegen geen klokken
immers wekkerradio’s zijn stil
althans op zulke late uren wel
of totdat men dat niet meer wil
stil sloeg ik mijn ogen neer
en bad een snel gebed voor jou
maar tellen doet het niet, nimmer
want mijn woorden zijn in oorlog
omdat ik bid dat jij vergeten zult
terwijl ikzelve in herinneringen leef
die ik stil gekerfd heb in mijn hart
want toen was alles beter, altijd
maar zuchtend sluit ik dit vage boek
waarin men sprak over liefde en hoop
laat die maar schriftillusies blijven
het is beter zo, verenigd met de leegte
zal ik dansen op nummers van melancholie
-uit de serie: verlaten gedichten,
geschreven tussen 23.00 (25.01.2006) en 02.00 (26.01.2006)-
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Woensdag, februari 01, 2006 18:33 |
Wauw..wauw.. Weer. :) Ik zie weer de 'melancholie' staan. Dat vind ik een niet zo'n mooi woord. (Ik geloof dat i kdat al een gezegd heb;)) Maar verder is 't super:) Ik krijg zin om ook weer zoveelk te dichten, en bovenal gevoel kwijt te kunnen! Liefs, |
|
| Augustijntje: | Dinsdag, januari 31, 2006 18:31 |
| mooi geschreven x! |
|
| willyvdv: | Dinsdag, januari 31, 2006 18:27 |
| zeer mooi geschreven en zeer eerlijk geschreven (en duidelijk, zitten geen raadsels aan :-p) | |
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2006 | ||
| Thema's: | ||