Mijn geest doet pijn.
In gedachten heb ik eindeloze gesprekken met jou gevoerd.
Ze zijn blijven hangen in de stilte.
Mijn handen doen pijn.
Ze hadden je nog zoveel willen geven.
Ze zijn in het luchtledige blijven hangen.
Mijn hart doet pijn.
Gevoelens die hadden willen losbarsten, maar angstvallig verborgen gehouden werden.
Ze zijn blijven steken achter gesloten deuren.
Mijn lichaam doet pijn.
Het vuur van verlangen heeft zich in alle hevigheid verspreid.
Het zal nooit geblust worden.

Hoe oorverdovend klinkt een geluidloze schreeuw?
Hoeveel rivieren vormen onzichtbare tranen?
Wat voor krachtige orkanen ontstaan er uit een ingehouden zucht?
En welke afdrukken maken voetstappen waar nooit om werd gevraagd?

Jij zal het nooit weten, want als jij je omdraait om afscheid te nemen, is alles al verdwenen.