* Voorgoed gefaald *
De tranen blijven branden
In de hoeken van mijn oog
Ik was de gene die al die tijd al loog
Lachen als ik moest huilen
Nu kan ik niet meer huilen
Nu kan ik alleen nog maar lachen
Terwijl het verdriet zich vergroot
De dood zich keer op keer zich aan mij ontbloot
Dit leven wil ik niet meer leven
Het doet me gewoon te veel verdriet
Een leven als deze, dat wil ik gewoon niet
De pijn wordt me echt te veel
Niemand die ik het kan zeggen
Want ik moet sterk zijn en hun helpen
Het kan niet zo zijn dat ik mijn
Verdriet ook nog eens met hun deel
Opgesloten in mijn masker
Dat zich keer op keer herhaalt
Bezef ik me deze keer heel goed
Ik heb voorgoed gefaald..
Reacties op dit gedicht
| sananas: | Donderdag, februari 02, 2006 15:17 |
| leven is geven en nemen er zijn nachtmerries maar ook dromen na de regen komt zonneschijn en dan dan zal je pijn verleden tijd zijn ! je nachtmerries worden dromen je leven word zonneschijn geloof me er zijn momenten zonder pijn je hoeft alleen maar te geloven.... geloof in alles waarvoor je staat alles wat je doet dan zul je het geluk weer vinden! geniet! |
|
| ~Sellena~: | Donderdag, februari 02, 2006 10:41 |
| Erg mooi geschreven. En de pijn duidelijk voelbaar. Wens je sterkte. Liefs Sellena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: BlackTears | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||