Verscholen ...
Diep binnenin een stil verdriet.
Maar het tonen, dat kon ik niet.
Al die tranen zijn verdwenen.
Een glimlach is verschenen.
Doch een masker voor wat er in me schuilt.
Iemand die zachtjes en verscholen huilt.
De weg naar het licht reeds gevonden.
Vastgelopen omdat er hindernissen stonden.
Laat me alsjeblief niet alleen ...
Ik voelde me goed met je armen om me heen.
Help me die hindernissen over te gaan.
Zodat ik weer vrolijk bij jou kan staan.
Maar het tonen, dat kon ik niet.
Al die tranen zijn verdwenen.
Een glimlach is verschenen.
Doch een masker voor wat er in me schuilt.
Iemand die zachtjes en verscholen huilt.
De weg naar het licht reeds gevonden.
Vastgelopen omdat er hindernissen stonden.
Laat me alsjeblief niet alleen ...
Ik voelde me goed met je armen om me heen.
Help me die hindernissen over te gaan.
Zodat ik weer vrolijk bij jou kan staan.
Reacties op dit gedicht
| car: | Woensdag, november 07, 2001 21:14 |
| Wim... hoe hard het ook klinkt.je moet het zelf doen.. anderen kunnen je steunen.maar verdriet moet je zelf verwerken. gooi af je masker.wees jezelf.en verwerk sterkte |
|
| Robski: | Dinsdag, november 06, 2001 18:19 |
| Blijven knokken... maar goed.. 'k weet hoe moeilijk 't is van tijd tot tijd... ik zit er nu ook ff flink doorheen.. maar 't zal wel weer goedkomen hoop ik dan maar... Hoe dan ook.. hou je sterk.. of doe in ieder geval je best.. Groetjes en all the good stuff.. Rob |
|
| Sheena: | Dinsdag, november 06, 2001 12:26 |
| Je komt er wel Wim ... als je verdorie zelf wil he ! Niet verzuipen in verdriet, heb je niks aan ! take care, Sheena |
|
| Goverdina: | Dinsdag, november 06, 2001 09:45 |
| lieve Wim Het komt allemaal wel goed. Heb geduld. liefs Goverdina |
|
| vangheluwe linda: | Dinsdag, november 06, 2001 08:00 |
| mooi geschreven wim. liefs linda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wim Meeus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2001 | ||
| Thema's: | ||