circus viciosis
eens wij, geboren
het zonlicht tegemoet
elkander de ontkenning injagen
staat het vast, als een paal boven water
dat het leven nu en niet later
een constante mag wezen
als de rode draad in een vers vertelsel
met een einde dat onvoorspelbaar
het begin predikt met woorden
die wij nu toch nog niet verstaan
Reacties op dit gedicht
| Alter_Ego: | Dinsdag, februari 07, 2006 22:46 |
| Lentre Curicum libertam gratia pleccio... prevel ik daarop edoch toch is het een diep verhaal uw stalker (kleine juul nog tevreden met z'n pa? :)) |
|
| Innerchild: | Vrijdag, februari 03, 2006 11:31 |
| Wijze woorden ... want zo is het maar net ! Later ... soms véél later past het plaatje dat we toen nog niet 'mochten' snappen ! Greetz, J. Inner |
|
| hiljaa: | Vrijdag, februari 03, 2006 09:20 |
| onverstaanbare woorden ! prachtig neergeschrevene! knufliefs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Vrijdag, februari 03, 2006 08:34 |
| Subliem. Fijne dag! Liefsliefs, switi lobi |
|
| L!@: | Vrijdag, februari 03, 2006 08:18 |
| komt wel.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||