muur
mijn tranen laat ik lopen,
mijn pijn begint te stromen.
de druppels vallen snel,
ze blijven maar komen.
kan geen woorden vinden,
voor waar ik aan dacht.
ik heb er naar gezocht,
de ganse nacht.
maar ze blijven verstopt,
achter een grote muur,
die sterk is opgebouwd.
het is voor lange duur,
eens zal ik hem slopen.
maar de kracht is nu weg,
er vallen kleine brokken,
door anderen die slaan.
ze laten mij niet gaan,
ze slepen mij hier door.
met hun schouder en arm,
zij schenken mij vriendschap.
maken mijn hart warm,
de muur zakt sneller dan verwacht.
er zijn nog delen hard,
maar het grootste deel voelt zacht.
vriendschap trekt mij verder,
dan ik ooit had durven dromen.
zal de dag dan echt aanbreken?
dat ik over de streep zal komen.
mijn pijn begint te stromen.
de druppels vallen snel,
ze blijven maar komen.
kan geen woorden vinden,
voor waar ik aan dacht.
ik heb er naar gezocht,
de ganse nacht.
maar ze blijven verstopt,
achter een grote muur,
die sterk is opgebouwd.
het is voor lange duur,
eens zal ik hem slopen.
maar de kracht is nu weg,
er vallen kleine brokken,
door anderen die slaan.
ze laten mij niet gaan,
ze slepen mij hier door.
met hun schouder en arm,
zij schenken mij vriendschap.
maken mijn hart warm,
de muur zakt sneller dan verwacht.
er zijn nog delen hard,
maar het grootste deel voelt zacht.
vriendschap trekt mij verder,
dan ik ooit had durven dromen.
zal de dag dan echt aanbreken?
dat ik over de streep zal komen.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Vrijdag, augustus 23, 2002 22:09 |
| Die muur van berlijn is ondertussen ook weg en heb je al eens gezien hoe lang en dik dat die was, die is afgebroken met vele handen, wel die vele handen voor jou muur die zitten bij de freakjes, laat ons je helpen die muur mee af te breken , vele handen maken zwaar werk licht, dikke knuffel jenne |
|
| Steven Vermeulen: | Donderdag, november 08, 2001 11:27 |
| 'tuurlijk kom je er wel, het is alleen een lange weg ... ;-) Geluk vid je neit op die mooie brede korte weg, maar op dat ellenlange bergpaadje... vergeet dat niet. |
|
| erika: | Dinsdag, november 06, 2001 20:58 |
| Eens is die muur helemaal afgebroken, zodat jij weer een normaal leven kunt krijgen samen met je gezin. Dat gun ik je van harte, en dat heb je verdient. Liefs Erika |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, november 06, 2001 15:43 |
| Je bent zachter dan je denkt, de laatste tijd, wat zacht is, kan buigzaam zijn, breekt niet zou gauw, is sterker dan je denkt. |
|
| Jacobs Ivan: | Dinsdag, november 06, 2001 13:44 |
| Ik geef je mijn schouder om op te steunen en draag de kracht om door te gaan prachtig gedicht!! |
|
| Sheena: | Dinsdag, november 06, 2001 12:52 |
| De weg naar die streep lijkt langer dan je denkt, je vergeet dat je niet alleen loopt en lopen er nog wat mee met je ! Om je te steunen als je valt, je aan te moedigen in alles wat je doet, en heel hard te klappen, als je die eindstreep haalt !!! liefs en een dikke knufffff Sheena |
|
| Zeeroosje: | Dinsdag, november 06, 2001 11:54 |
| Die dag is er al, echt waar wat je vandaag doet, toon van moed, je kan het en ik ben trots op je, huilen mag gerust, mijn schouder wil ik aan je geven, morgen kan ik je een echte dikke knuffel geven. Je vriendin | |
| pramodah: | Dinsdag, november 06, 2001 11:43 |
| de dag dat je de streep zuld oversteken is al in t zicht linda.................... liefs pramodah |
|
| Huting: | Dinsdag, november 06, 2001 11:33 |
| Bij deze zal ik die muur nog een flinke klap verkopen, Linda... Je bent echt op de goede weg, je komt er vast en zeker.. Heel veel liefs, Doortje |
|
| christina: | Dinsdag, november 06, 2001 08:45 |
| Ja lieve Linda jou dag zal komen Beetje voor beetje en stap voor stap Vergeten dat kan je alles niet Maar wel een plaatsje geven Knuffie en liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2001 | ||
| Thema's: | ||