Langzaam krabbel ik omhoog
Als een afknapte roos
ging mijn kopje naar benee
ik was verdrietig, moe en boos
ik deed niet meer mee
Ik stond aan de zijlijn
ik had het bijna opgegeven
het enige wat ik had was pijn
ik wist niet of ik zo nog door wilde leven
Ik lag hulpeloos en alleen
te dromen van hoe het zou zijn
met mensen om me heen
een wereld zonder pijn
Maar nu krabbel ik langzaam omhoog
stilletjes kom ik er weer boven op
mijn tranen worden eindelijk droog
langzaam kruip ik naar de top
ging mijn kopje naar benee
ik was verdrietig, moe en boos
ik deed niet meer mee
Ik stond aan de zijlijn
ik had het bijna opgegeven
het enige wat ik had was pijn
ik wist niet of ik zo nog door wilde leven
Ik lag hulpeloos en alleen
te dromen van hoe het zou zijn
met mensen om me heen
een wereld zonder pijn
Maar nu krabbel ik langzaam omhoog
stilletjes kom ik er weer boven op
mijn tranen worden eindelijk droog
langzaam kruip ik naar de top
Reacties op dit gedicht
| Beth: | Vrijdag, februari 03, 2006 21:50 |
| Hartstikke hoopvol en vol kracht dit gedicht, prachtig gewoon! groetjes | |
| Mii=onckr: | Vrijdag, februari 03, 2006 16:40 |
| Wat een super mooi gediigt!! Echt heel mooi.. Hoop ook dat je een hele mooie roos wordt,,iig al fijn dat je weer omhoog klimt!!:) Liiefs,, |
|
| QueenBee: | Vrijdag, februari 03, 2006 16:24 |
| ah liefrd.. wat fijn.. fijn om dit te horen... btje water ofr 't roosje.. en het wordt een mooie roos.. :) super liefrd.. hvj, kus, knzj! |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Vrijdag, februari 03, 2006 14:45 |
| fijn dat je er boven op komt; moedig voorwaarts! namasté, An |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WonderfullStarr | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||