Voelde mij in volwassenheid kind het gerijpte veld zag wit, zo witeen bruidskleed puur,en de zon haar stralen verrukt liet dansen zonder oordeelop het klein en groot geheel mijn meertje was drachtighaar water kon mij vervoeren, gedragen door de windnaar mijn zomerse eilandje van verre de winter was me welgezind voelde mij in volwassenheid kindvoor het eerst nieuwe voetstappenmaar deed haast gewelddadig aanin dat denken van volwassen stil was het morgenuur en koudde warmte in mijn hart voelde zonvoor even een rustpunt in het vroegemeer dan dat ik beseffen en vragen kon willem
| hiljaa: | Zaterdag, februari 04, 2006 09:35 |
| in het stille morgenduur gelezen dit nachtelijk mooi gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Vrijdag, februari 03, 2006 23:12 |
| Wondermooi en zoveel sfeer....heerlijk Willem Slaap lekker straks! Dikke kus, liefsliefs, switi lobi |
|