ypb Ze is medogenloos
Langzaam maar gestaag
klim ik op die berg
ik ben nog niet ver
de top ziet nog vaag
hoe vaak ben ik al gevallen
ik ben de tel al eeuwen kwijt
en je valt ook zoveel sneller
dan je weer terugkomt, dat is een feit.
maar dan zie ik de anderen klimmen
en zie ik wat ze nog moeten overwinnen
zoveel moeiten, vallen en opstaan
jezelf weer bij elkaar grijpen, en weer verder gaan
ik help een ander een stukje verder op
de ander kan weer verder
maar ik heb mijn krachten verbruikt
en ho maar dat ik stop
een paar seconden later
had ik normaal een paar meter lager beland
>>
maar er was iets wat ik niet verwachtte
ik bengel aan de ander haar hand
en zo gaat de berg des levens verder
ze is meedogenloos, en zeker niemands herder
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Max Argos | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||