Nooit gedacht dat ik een vriendschap kon verpesten
Waarom werk ik me zo in de nesten
Maar 't gaat niet om mij, ik red me wel
Jou pijn doen is ook voor mij een hel
Woorden schieten echt tekort
Ik ben totaal de weg kwijt
Je hebt nog niet half het idee
Hoe vreselijk veel 't me spijt
Pijnlijke woorden uit mijn mond, mijn gedachten
Ik wou dat ik ze op een of andere manier kon ontkrachten
Wf liever nooit geschreven had
Want ik val nu echt in 'n zwart gat
Waarom jij, waarom overkomt dit jou?
Waarom blijft jouw hart niet gespaard?
Ik weet het niet, wat moet ik doen?
Als vriend ben ik niet veel meer waard
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben bang voor mezelf en bang voor het onbegrip van anderen. Ik durf je ouders niet meer aan te spreken, ik durf je vriendinnen niet meer aan te kijken en durf niet eens jou te bellen of te SMSen uit angst dat ik je weer pijn doe! Ik geef zo vreselijk veel om je, kon je maar inzien dat alle pijnlijke woorden totaal niet waar of gemeend waren en dat ik ook nooit zoiets zou kunnen menen...