Onrust
Onrust
Onrust die afspeeld in mijn gedachten.
Sterk en otimitsch van buiten.
Maar huilend van binnen.
Leef ik maar verder.
En geef ik niet toe aan de pijn van binnen.
Tot de pijn ondragelijk word.
En de druppel de emmer doet overlopen.
Dan slaat de ondraagbare pijn weer toe.
en komt het gevoel van lustenloosheid weer opzetten.
Een uit het veld geslagen gevoel,
Dat ik niet meer verder wil.
Proberend dit gevoel de baas te blijven
Eens hopend dat ik dit gevoel kan overwinnen.
en dat die eindeloze strijd is gestreden.
Dat dit gevoel eindelijk behoort tot het verleden
Onrust die afspeeld in mijn gedachten.
Sterk en otimitsch van buiten.
Maar huilend van binnen.
Leef ik maar verder.
En geef ik niet toe aan de pijn van binnen.
Tot de pijn ondragelijk word.
En de druppel de emmer doet overlopen.
Dan slaat de ondraagbare pijn weer toe.
en komt het gevoel van lustenloosheid weer opzetten.
Een uit het veld geslagen gevoel,
Dat ik niet meer verder wil.
Proberend dit gevoel de baas te blijven
Eens hopend dat ik dit gevoel kan overwinnen.
en dat die eindeloze strijd is gestreden.
Dat dit gevoel eindelijk behoort tot het verleden
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ramona1978 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 november 2001 | ||
| Thema's: | ||